Un estudiant, auturós e morrelevat deviá traversar un flume dangierós. Aviá pas qu’una sola solucion : la barca e son menaire.
Mut e somés, lo barcatièr vièlh comencèt a remar amb diligéncia.
Subte, una volada d’aucèls trauquèt lo cèl e lo jovent demandèt al barcatièr :
- Òme, as estudiada la vida dels aucèls ?
- Non sénher, respondèt lo barcatièr.
- Alara, amic, as perdut un quart de ta vida.
Un pauc mai tard, la barca passèt al ras d’unas plantas exoticas que flotejavan dins l’aiga del flume. Lo jovent tornèt :
- Diga-me l’òme, as estudiada la botanica ?
- Non sénher, sabi pas res de las plantas.
- Alara te devi dire qu’as perduda la mitat de ta vida.
Lo barcatièr contunhava a remar pacientament. La lutz del solelh de miègjorn se miralhava dins las aigas del flume. Alara lo jovent demandèt :
- De segur fa longtemps que te’n vas per las aigas. Ne sabes quicòm de la natura de l’aiga ?
- Non sénher, sabi pas res d’aquelas aigas nimai de las autras.
- Òu, amic ! bramèt lo jovent. De segur te perdèt los tres quarts de ta vida.
Subte, la barca comencèt de prene l’aiga. Èra pas possible de tirar tantas aigas e la barca s’anava afondar. Lo barcatièr demandèt alara:
- Sénher, sabes nadar ?
- Non, respondèt l’estudiant.
- Alara sénher, crenti qu’ajas perduda tota ta vida.
(Anonim, India)
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada