Reconfinhament

 La guinhada de l'IEO d'Erau

sus RÀDIO LENGADÒC

(Picatz sus l'imatge, i tombaretz)

Una bilheta, un agenda suls eveniments portats per los cercles d'Erau. (Quand n'i aurà...)

Diga ! Coma o esperave, coma me languissiái, ne crebave dins ma pèl, me podiái pas pus téner : que venguèsse lèu lo desconfinhament que me poguèsse tornarmai pèrdre dins la vilassa.  Solfinar enfin lo quitran pudent e entre doas alenadas de gasòli, anar espinchar las micoquetas vilandresas, badar las veirinas.  Pro ! de las garrigas enfloridas, de las passejadas dins lo bòn de la prima, de la caranchona de l’aureta e dau solelh, de la feruna asserenada dins son agre que te ven faire pinchon…

Vòls que te diga ? Ièr, i anère a la vila.  Masquetas per los unses, morre-lord per los autres, totòm que te fugís coma se portavas la ronha novèla : l’autre es devengut l’enemic, la malparada que t’espia, la mòrt peleta, l’Auriva que te ven tibar l’artelh… Los cafès totes barrats, la vila es ara un infèrn,  lo país de la set.

Alara, sonque per ieu, me faguère una atestacion derogatòria de demorança a l’ostau. Primièr, ai encara pro de vin e dels bons a la cava, aime de pantaissar entre l’ordinator e la fenèstra, lo radassièr e ma bibliotèca. E puòi an tornat mes Viure al País a la tele, ai las rièjas dau Jaumet e lo blòg de l’IEO que me regalan.  Lo teletrabalh m’esparnha dins lo cada jorn lo morre-lord de mon patron e pòde obrar en eslip, amb o sens masquetas, se aquò me canta. E se sabiás coma me conflava d’i anar a aquel repais dins la bèla-familha…

S’èra pas que de ieu, impausariái a totes de faire çò mèmes.

Enfin, per çò que ne dise.

Difusion sus l'antena de ràdio Lengadòc

Diluns : dins la matinala (~8h20)

Dimars : dins lo Resson del Vespre (~17h45)

Dimecrès : dins lo Miègjornau (12h/13h)

Dissabte : dins lo Resson del Vespre (~18h20)

Dimenge : dins la matinala (~7h05)