Lo cacalàs de Dòna Belona

 Necessitat n'a pas de lei !

Una brava femna preissada 

De faire  sas necessitats, 

Anèt pas se rescondre en de luòcs escartats, 

Mas vitament s'èra baissada, 

Dins un endrech pron passatgièr. 

Quand tot d'un còp un estrangièr, 

De respectabla e bona mina, 

Passèt per aquela estamina. 

De sa fachosa posicion, 

La dama se volguèt desfaire. 

L'òme la retenguèt en ie diguent: 

«Pecaire, Faguètz pas atencion, 

Siái galant, vous prègue d'o creire, 

Restas acocolada per lo sòu 

Qu'aime mai cent còps veire 

La galina que l'uòu. 

 L'Esquinlaire de Sant-Cristòu, Campana de Magalouna N°276, 1910

 -=oOc=-

 Mos vesins

 

   Mos vesins son sovent en disputa. L'autre vèspre a l'ora dau sopar, Madama aviá sos nèrvis e Monsur èra de missanta umor.

Pas puslèu assetats a taula Monsur e Madama se carpinhavan. Tot d'un còp, dins un accès de raja, Madama escampa lo veire per la fenèstra. A son torn, Monsur fai passar la sièta per lo mèmes camin. Just a aquel moment, Josèp, lo serviciau, veniá d'intrar per servir la sopa. En vesent lo tablèu de sos mèstres, el tanben, manda sopièira e potatge per la fenèstra.

- Qu'es aquò ? Dison ensemble Monsur e Madama en virant d'uòlhs coma de paumas.

- Vos demande excusas ! respond Josèp, cresiái que voliatz sopar dins lo jardin !

Un Cascavelaire, Campana de Magalouna N°125, 1897

-=oOc=-

UNA ESTÒFA SOLIDA  

Dimars de la semana passada, nòstre amic Combalat veniá de s'assetar sus l'imperiala de la veitura de Pinhan quora vei una brava femna montar . 

E, de que volètz que vos digue, la femna, en encambant lo darrièr escalon de l'escala, faguèt veire de botelhs ... sensa debasses .

Combalat, que l'a tojorn de prèsta , fai a la femna :

-        Me sembla, ma brava dama, que vòstres debasses son fachs amb'una estòfa que se desgaiarà gaire.

-       O cresètz, monsur? ie respond la femna. L'estòfa de mas culotas es la mèma qu'aquela de mos debasses, e pasmens i'a ja dos traucs !...

Siblet

-=oOc=-

Una reflexion d'ibronha

   Un jorn, lo Teta-Most aviá cargat son plumet e tot lo mond lo galejava.

- Sabe-pas, diguèt l'ibronha, coma diable venèm ! Quand siái empegat, tot lo mond se'n avisa, e quand ai set, n'i a pas un vietdase qu'o veja !...

Lou Ventre-Blu, Campana de Magalouna N°173, 1899

=oOc=-

 

Dissabte passat, Monsur Tugamau, lo mètge de Juvinhac, anèt rendre visita a Mèstre Ditztot, felibre dau Clapàs, un de sos amics. 

 -         E bonjorn, Mèstre Ditztot ! Totjorn al trabalh ? 

-         Cal ben trabalhar un pauc ! 

-         Fasètz de bèlas poesias per tot lo monde, d'après çò que pareis : quora serà mon torn ? 

-         Ara, se volètz. 

-         Amb plaser, Mèstre Ditztot. 

Mèstre Ditztot pren la pluma e li fa aqueste quatrin : 

Despuòi que Monsur Tugamau 

Es dins l'endrech, es pas un mistèri 

Nos cau tombar nostre espitau... 

-         A que me flatatz, Mèstre Ditztot ! 

Per agrandir lo cementèri.  

E. Abauzit, Campana de Magalouna N°153, 1898