Demorar embarrada a l’ostau es plan marrit per una
lenga. Es çò que faguèron aicí per eliminar las lengas autoctònas : las
forabandir de l’espaci public e d’en primièr de
l’escòla. Mas au temps nòstre lo confinhament es
pas l’isolament. Avèm d’espleches que fan miranda per communicar e un fum de
classas se fan cada jorn a distància en occitan. Avèm tanben un fornisseire de lenga, lo
Congrès Permanent de la Lenga Occitana. Lo siti es a internet e totas las
aisinas i son a posita, tant en òc coma en francés. Lo Dicò d’Òc que recampa 15
diccionaris. Lo Verb’Òc qu’es un conjugador plan utile. E Fon’Òc una font
d’explicas de la grafia, question tilhosa per una lenga que la part mai bèla de
sos parlaires l’an pas jamai estudiada a l’escòla. E tanben un fum de lexics,
d’aplicacions pels telefonets, o per la toponimia, que lo Congrès n’es lo
referent d’òc per l’IGN. Aquesta foncion de referent es capitala. Estent que la
nòstra lenga es sens reconeissença nimai estatut, i a ges d’autoritat publica
per quicòm de denegat. Per aquò las associacions decidiguèron de bastir amb lo
Congrès una institucion que se farà referenta per l’accion concertada e los
servicis. Se fa amb lo sosten das collectivitats e principalament das Regions
Occitania e Novèla Aquitania. Atau poder regular nòstra lenga que, coma totas,
n’a de besonh.
Traduction à retrouver sur
Midilibre.fr
