Te non vesi, mas ausissi parlar de tu de contunh dempuèi
qualque temps. Se ditz que mesuras pas qu’un mièg micron, una cabòça encerclada
d’una corona, d’espinas benlèu. D’espinas saique, qu’es lo pati !
D’en primièr lo pati dins lo cap. Non ai vergonha de dire que
lo non prenguèri seriosament a la debuta. Vaquí una craca de mai, per virar
l’atencion de subjèctes brutlants. E puèi me membrèri del H1N1... Qual
laboratòri farmaceutic ganharà la gròssa aqueste còp ? A qual lo crime fa
profièch ? E mai toquèri las mans per fanfaronada dissabte passat ( lo 14,
non lo 21) al mercat de Lodèva.
E ara me disi qu’èri d’a fons debil e inconscient. Lo
caminament se faguèt plan planet dins lo cap e lo reflèx plan gallés del dobte
e de l’indisciplina s’esfumèt. Es fòrça seriós.
Aquò dich, me sembla qu’es una escasença de las bonas per
espinchar lo nòstre biais de reagir. I a un pauc de tot. C.Boutin parla de castic
dieusenc, demembra pas que de dire que lo nòstre amic Corona foguèt transmés a
bodre al moment d’una amassada evangelica del costat de Mulhouse. Es faceciós,
aquel Dieu, un desconaire sacrat ! M.Le Pen se met a somiar de frontièras
barradas, d’arams crancuts a l’entorn del « Nòu-Tres », de lièches de
reanimacion reservats res qu’als Franceses dempuèi tres generacions. Los
politicards de tot bòrd se descargan de lor responsabilitat d’un biais patetic,
los de l’oposicion son a s’estonar lo
diluns que los bons numeròs del Loto non foguèsson jogats lo dissabte. E los
que dirigisson distillan las informacions plan planet, lo pòble es tan
nèci ! Los amagats d’ièr venon los eròis d’uèi.
E ieu, lo donaire de leiçons, qué fau ? Vivi al campèstre,
soi fòrça privilegiat. Fau çò que pòdi alentorn de ieu, coma totòm. Tot aquò me
conforta dins l’idèa que lo capitalisme indutz un movement frenetic que va dreit
cap al paret e qu’es lo moment de sarrar l’anguila per cambiar lo logicial. Se
que non, tornarem dins lo meteis sistèma e arribarem a « la dictatura perfiècha,
la que sembla la democracia, una preson sens parets que los presonièrs non
soscan a s’escapar. Un sistèma d’esclavatge ont, gràcias al consum e al
divertiment, los esclaus aurián l’amor de lor servitud. »(A.
Huxley, Le meilleur des mondes).
Veirem ben, mas de segur i aurà un davant e un aprèp. Es a
nosautres de jogar.
Joan, 23 de març de 2020
