LO CREDITOR FUG-L’ÒBRA / LA PREDICCION

Un parelh de contes amb una revirada occitana dau Miquèl Pedussaud.

LO CREDITOR FUG-L’ÒBRA

Peirotet foguèt convidat pel conhat.  

Peirotet, vesi que siás a me defugir dempuèi que te prestèri de moneda. As  vergonha ?

Coma sabiá que lo conhat èra un òme fòrça fug-l’òbra, Peirotet respondèt: 

-    Soi vengut per te tornar lo deute. Ven aquí, tira-me la man de la pòcha, agafa lo pòrta-moneda, compta çò que te devi, torna-me la saqueta e bon pro te faga. 

-        Me vòls far tombat de cansièra ? - demandèt lo conhat. 

-     Passa ton camin e me distorbes pas mai.

 

LA PREDICCION

Jacotin èra montat sus un arbre per copar una branca. Un que passava empr’aquí l’avisèt :   

-     Atencion! Sètz pas segut al bon endreit... Anatz tombar amb la branca. 

-     Pensatz que soi nèci e que vos devi creire ? Sètz un endevinaire que pòt preveire lo futur ? 

Ça que la, la branca finiguèt de se copar e Jacotin s’amorrèt pel sòl. Alara correguèt cap a l’òme e li diguèt : 

-        La prediccion s’es complida ! Alara, ara digatz-me : quora vau morir? 

Mas, ni per las insisténcias de Jacotin, li poguèt pas far dire qu’èra endevinaire. A la fin, despacientat, l’òme finiguèt per bramar : 

-        Per ieu, poiriatz morir ara sulpic !   

D’ausida, Jacotin tombèt d’esquina e boleguèt pas mai. Quand los vesins lo trobèron, lo portèron al vilatge per lo far sebelir. L’endeman, lo mond que marchavan cap al cementèri comencèron de discutir per saber lo camin mai cort. Al cap d’un moment, Jacotin se perdèt la paciéncia. Nasegèt de l’ataüc e diguèt : 

-        Quand èri viu, èri acostumat d’i anar per esquèrra, es lo camin mai aisit.

 

Per èsser complet aquí la sorga : contes cortets anonimes tradicionals revirats de l'espanhòl, tirats d'aquel site : https://ciudadseva.com/biblioteca/indice-alfabetico-minicuentos/