Un parelh de contes amb una revirada occitana dau Miquèl Pedussaud.
LO CREDITOR FUG-L’ÒBRA
Peirotet foguèt convidat pel conhat.
Peirotet, vesi que siás a me
defugir dempuèi que te prestèri de moneda. As
vergonha ?
Coma sabiá que lo conhat èra un òme fòrça
fug-l’òbra, Peirotet respondèt:
- Soi vengut per te tornar lo
deute. Ven aquí, tira-me la man de la pòcha, agafa lo pòrta-moneda, compta çò
que te devi, torna-me la saqueta e bon pro te faga.
-
Me vòls far tombat de cansièra
? - demandèt lo conhat.
- Passa ton camin e me distorbes pas mai.
LA PREDICCION
- Atencion! Sètz pas segut al
bon endreit... Anatz tombar amb la branca.
- Pensatz que soi nèci e que vos
devi creire ? Sètz un endevinaire que pòt preveire lo futur ?
Ça que la, la branca finiguèt de se copar e
Jacotin s’amorrèt pel sòl. Alara correguèt cap a l’òme e li diguèt :
-
La prediccion s’es complida !
Alara, ara digatz-me : quora vau morir?
Mas, ni per las insisténcias de Jacotin, li
poguèt pas far dire qu’èra endevinaire. A la fin, despacientat, l’òme finiguèt per
bramar :
-
Per ieu, poiriatz morir ara
sulpic !
D’ausida, Jacotin tombèt d’esquina e
boleguèt pas mai. Quand los vesins lo trobèron, lo portèron al
vilatge per lo far sebelir. L’endeman, lo mond que marchavan cap al
cementèri comencèron de discutir per saber lo camin mai cort. Al cap d’un
moment, Jacotin se perdèt la paciéncia. Nasegèt de l’ataüc e diguèt :
-
Quand èri viu, èri acostumat
d’i anar per esquèrra, es lo camin mai aisit.
Per èsser complet aquí la sorga : contes cortets
anonimes tradicionals revirats de l'espanhòl, tirats d'aquel site :
https://ciudadseva.com/
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada