La guinhada de l'IEO d'Erau, sus ràdio Lengadòc
Diga ! E òc, fa ja 20 ans que lo Danís passeja sa longa e linja siloeta, sa mostacha fricaudèla, son uòlh badinaire que te trauca dusca al porta-moneda, sa maissa granada, sa vèrbia descabestrada de mercand de plaça dins lo cada jorn d’un occitanisme repiutat.
Me contèron que dins un temps pas tan vièlh qu’aquò, per las enterralhas dau paure Leon Còrdas, a Menerbas, calguèt cordurar a la lèsta un drapèu per ne recobrir l’ataüt…
Èra un temps que los mens de 20 ans pòdon pas conóisser...
E puòi, nos arribèt Monsur Macarèl e sos amics, l'òme que capvirèt un renèc vergonhós en fiertat retrobada, l'òme qu'embandierèt lo país tot, dei Aups als Pirenèus, aquel qu'emberretèt mai de la mitat de las clòscas mai canhotas e rebeludas d'Occitania e qu'apolidèt lo còr de nòstras femnas d'un casabèc de la crotz de sang e d'aur, lo qu'empegassoletèt lo cuol de milliassada de veituras d'aquelas formulas popularas que pòrtan l'engèni d'una cultura, aquel que faguèt de la lenga amagada un signe d'apartenéncia e de fiertat.
Vòls que te diga ? Eles, pas colhons, s’enlevèron amb l’Avalina dins los monts d’Arièja de las pradas enfloridas que los anhelons i reguitnan folament. Mas aquelas montanhas que tan nautas son, s’abaissaràn aqueste bèl jorn de Dieu dau 7 de mai que ven per nos los tornar, a Saussan, lo temps d’una serada, dison aquò una macarelada. Alara perqué fonhar son plaser quand se’n torna Cantornet ? Tant se val macarelizar per desirar e partejar amb la còla d'Òc Pertot un polit anniversari. Dins aqueles 20 ans que venon de passar l’aventura Macarèl es una de las causas mai polidas que nos advenguèsse.
Enfin es çò que ne dise, ieu...
La guinhada de l’IEO34. E, rau !
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada