Diga ! Lo rondup èra pas inventat e los nòstres papetas èran en bio sens o saupre, fasián dins l’òli de coide e au regolum de son frònt butava lo vinhal, joves, jogavan de l’arpa e de la trenca los vièlhs. E per çò que la vinha s’èra daissada manjar per las correjòlas que començavan de s’entortovilhar e escalar l’aubre de la camba tòrta, lo paire declamèt davant lo pichotet estabosit d’unes vèrses de Mirelho : « Semblablament a l’aiganhòla, que lo matin dei correjòlas, banha lei campanetas mòlas… »
La seguida la conoissètz tant coma ieu, aqueste jorn que vos dise, lo pichòt Max Roqueta cabussèt cap-e-tot dins la lenga nòstra per l’emparadisar e li ofrir çò qu’a de melhor.
Vòls que te diga ? Saique èra luònh de se dobtar que sos eiretièrs occitanistas dau sègle XXI farián dins los produches derivats… Tot primièr, en tèsta de gondòla de las retombadas economicas de l’òbra grand, la saucissa de Lina, l’especièira dau vilatge. Quant de quilomètres se grasilhèron pas e se grasilharàn dins las fèstas en l’onor de l’enfant d’Argelièrs ? E los muscles que se brasuquèron? Vos dise pas las montanhas de cauquilhas que tapan ara los traucs dels camins desondrats de la Roquetia tant talament que la comuna d’Argelièrs ne voliá faire un temps son animal totemic, dau muscle…
Bon, tot aquò per vos faire venir e convidar aqueste 22 de mai a la Prima Roquetiana, lo primtemps au país de Max Roqueta que se debanarà a Vendemian -Vendemain tot l’an e crebam de fam !- a la Ròca de las fadas. Talhièrs natura, lenga, conferéncia ; d’òli, de vin e de mèl. Cants e danças, Maria Coumes e Laurenç Cavaillé vendràn tornar emparaular los vinhairons de las annadas setanta, e per esperlongar lo chale, concèrt dau grop occitano-bolivian Patamanta, dins lo bòn de la nuòch.
E puòi convidat d’onor, lo chival Trencavèl, per nos ensenhar a netejar las socas d’aquelas salopariás de correjòlas.
Una vinhòta la cau téner coma cau.
Enfin es çò que ne dise, ieu...
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada