Un American se passejava pel país occitan.
Dins un prat remira un tropèl de motons grasses e plan borruts.
- Tè ! Fa lo tipe, lana polida, abondosa.
Seriá bon per faire de mantèls. Mantèls de lana naturala. Aquò se vendriá plan.
Se'n va tustar a la bòria vesina. La borrièra
sortís, li demanda qué vòl. L'òme li fa sa demanda e precisa :
- Me'n cal un bon quintal. Cent quilòs, ni
mai ni mens.
La femna se'n va lèu lèu quèrre son òme e li
ditz la demanda :
- Un
bon quintal ! E pagarà plan. Ai vist la
veitura. Te pòdi dire qu'a de moneda lo tipe ! Cent quilòs, ni mai ni mens !
Lo borrièr dintra las bèstias dins la jaça,
pren sos grands cisèls e zo ! Se met a los tondre. Trabalha coma un fòl. Al cap
de quatre oras, amb la femna amassan tota aquesta lana copada, tòrnan a la
bòria e la meton sus la balança
- Mèrda ! que fa l'òme ne manca un pauquet, pas gaire 200
gramas. Anarà plan aital!
- Non ! ditz la femna, A dich : cent quilòs,
pas mai ni mens ! Pagarà pas. L'ai vist, l'ai gaitat, l'ai jutjat : pagarà pas
!
- De qu'anam faire de tota aquesta lana ? E
los motons que son totes tonduts, que se van gelar !
- Tè ! Gaita, fa la femna en mostrant lo
Papeta que fa sa dormida dins son cadieràs, sa barba blanca espandida sul
pitre.
L'òme pren los cisèls e rau ! D'un còp de cisèls copa la barba del vièlh.
- Tè ! Aquí avèm lo quintal !
Lo borrièr va veire sas bèstias, fa qualques
trabalhs e de vèspre tòrna a l'ostal. E de qué te vei : le Papeta quilhat sul
teulat, arrapat a la cheminièira
- Òu !
li ven, Paire, que fas amondaut ? As paur que nos raubèssen
la cheminièira ?
- E ben, l'American de la lana es tornat
- De qué voliá ? I aviá pas pro de lana ?
- Non ! Aquò's pas aquò ! M'as demandat una
dotzena d'uòus.
- E alara, te
siás quilhat aital per los pondre ?
- Que
non que soi anat los levar de las polas... Mas n'i aviá pas que dètz ! E, ai ja pro balhat !
Edita de Massilhan
