divendres, 24 d’abril del 2020

Joan Marc Vilanòva - Tres, dos, un... e rau! (6)

Joan Marc Vilanòva.
Seguida de Tres, dos, un e rau ! IEO Edicions, 2006

(Ne traparetz, la debuta als articles en dejós)



... e Bada-moscas !


-=oOc=-

            De l’autra man dels Manja-Favas coneguèron los Bada-Moscas, amb autant de curiositat antropologica - mas sens mai de capitada per las explicas.

            Un dimenge de matin, copèron a travèrs causse, saludèron las granhòtas, passèron la rengada de platanas, ribegèron per darrièr lo jas d’Estornet, faguèron lo torn de la peirièira de Nafrat e desboquèron al mitan de las vinhas. L’aiga del flume miralhejava entre los besses. Al Molin Bladièr, cambièron de rota e, trespassant lo pont sus Erau, dintrèron dins Sant-Florenç.

            De moscas, ne vejèron. De mosquetas, de moscassas... De moscas d’ase, de carnifalha e de peissum, de moscalhons, de mosquilhs, sens parlar dels tavans e dels moissals. Mas per tant de moscalhum que posquèron moscalhar, fòrça foguèt de se dire que las badavan pas tant qu’aquò, las moscas, los de Sant-Florenç.

            Dempuèi las pachaquièiras barjacairas de la fornariá fins als papetas espinchaires del pont, del caçagosses als escobilhaires, tot aquò s’afanava amb pro de gaubi. De badaire, ges. Benlèu, lo conse... Al contrari, s’èran facha l’idèa qu’aquel pòble èran valents coma de formigas e degordits coma d’esquiròls. Las moscas, las aurián poscudas ferrar. Mas çò mai chucós, l’aprenguèron d’aqueles aujòls del pont.

-=oOc=- 

Los vièlhs

-=oOc=-

            A la debuta, lo cuol pegat a son banquet de pèira blava, los vièlhs avián escampat pas qu’un Yep ! (i sèm mai, aquí tanben) brut e cortés, que s’ornèt apuèi d’un lecaplat levat a l’ussa de la casqueta. Mai tard, quand los fraires tornèron, s’ajustèron los escambis vitals.

Aga que fa caud !
Jès, quane vent !
Monta de la mar !
Narbonés, Tèrrau es !
Se plòu, farà de fanga !

            Seguiguèron d’autras consideracions essencialas, per dire d’adomergir l’autre, li far compréner que sèm pas de sauvatges, macarèl ! Amanhagats, los papetas lor indiquèron dins Sant-Florenç los peisses mens cars, la carn mai tendra, lo pan melhor. S’avisèron que los tres fraires èran pas sortits de Ceban, qu’èran venguts d’endacòm mai, de tras los montes, coma  disián, e aquò acabèt de los dobrir, als papetas.

            Fin finala, ne desvelèron de bravas, suls Cebanencs, pròva que sèm totjorn lo josieu alemand o lo gavach espanhòl de quauqu’un. Los assabentèron aital que sos conciutadans, eles, n’avián pas un, mas dos, d’escais-noms... E aquò s’amerita d’èstre contat !

Cap comentari:

Publica un comentari a l'entrada

Los mai legits