L'istòria se passa
dins lo Cèl. Espèri qu'anatz me
comprene.
D'unes òmes alassats
de la vida sus la Tèrra, dels atemptats, de las pandemias, dels confinhaments,
avián decidit de partir pel Cèl, al Paradís disián, que lo capelan ne lor aviá
tant parlat en ben. Foguèron plan recebuts per un grand barbalonga. Tot aquí
èra tranquil, tot èra suaudet, una musica doça planava, res veniá pas trebolar
l'ambient. La pichòta còla virèt e revirèt, sabián pas qué faire dins aquel Paradís.
Lèu lo babòt lor prenguèt lo cap. Un d'eles se remembrèt d'aver ausit parlar
d'un autre luòc, l'Infèrn li disián, qu'èra plen de bonas musicas, de bons
vins, de filhas polidas e de tantas causas bonas. Contèt aquò als autres que
se'n regaudiguèron.
S'anèron trobat lo
barbalonga. L'avètz reconegut ? òc ben, Sant Pèire, èra ben el, foguèt fòrça
estonat quand li demandèron d'anar en Infèrn. Ò per una setmaneta, per veire,
per dire de s'entresenhar. Sant Pèire saquejèt las espatlas e los faguèt menar
duscas a una pòrta bèla que se dobriguèt per eles. Èra ben l'endrech que disián
dins lo raconte. I passèron una setmanada de fèsta bauja..
Al cap de la setmana,
tornèron contents al grand Sant Pèire per se marcar, disián, per
" l'Etenitat en Infèrn."
- Mesfisatz vos, diguèt Sant Pèire, avètz plan
chifrat que de l'Infèrn causit òm pòt pas mai tornar aicí al Paradís.
Eles, gaujoses, e
fanfarrons, començavan de cridar, coma
avián aprés de faire sus Tèrra :
"En Infèrn !
Volèm anar en Infèrn ! En infèrn ! "
Calguèt tancar un grand badaire que bramava : " L'Infèrn o la
Mòrt !
Sant Pèire los faguèt
lèu menar per un corredor longàs e sorn duscas a una pòrta ferrada. Se metèron
a tustar e a cridar. D'un còp la pòrta se dobriguèt. Un grand tipe magre dels uòlhs lusents los butèt amb una forca granda cap a un fuòc
terrible
- De qué ? Mas i a
error ! Sèm venguts la setmana passada, èra pas aital !
- A! Segur, faguèt lo
diable, sètz venguts pel portalh de Torisme. Mas uòi sètz
passats per aquel de l’ Immigracion.
Edita de Massilhan
