WOULD YOU LIKE TO EAT SANDWICH BREAD ?
• Lo crostet e lo/la pan-de-mica : Sabiá
plan qun jorn o l’autre, lo monde cambiariá de basa. Mas aquela, s’i
atendiá pas ! El qu’aimava de trempar la sopa, de manjar aqueles capons
onchats d’òli e de vinagre chunchats dins l’ensalada frisada, que
presava lo pan pausat - per la version catalana, rajustar : pa i tomaquet -,
que copava e rosegava lo crostet tre que veniá de crompar lo pan cò del
fornièr, qu’aimava lo costat rumat d’aqueles quinhons, que se seriá
batut fins al darrièr crostet, vaquí que se botavan a parlar d’una
catastròfa planetària que fin finala lo nom que li balhavan lo
susprenguèt gaire : disián que la (perqué la e pas lo ?: aquí çaquelà
demorava un mistèri) pan-de-mica s’èra espandida dins totes los païses. A
creire que las gens de pertot avián perdudas las denticions e l’enveja
de mossegar e de rosegar ! De mai, parlavan de corona e èra pas lo temps
dels Reis !!!
• Back to school ? : D’en primièr, aquela pan-de-mica nos semblèt plan èsser de chinés. Puèi, i perdèrem lo nòstre latin : lo coronavirús (mot que fasiá un pont entre occitan e francés) virèt al Covid-19. Apareguèron los clusters ; ara, lo seguit telefonic previst se ditz : tracking (un
mot causit probable a la punta de l’espada per l’Acadèmia francesa).
Per faire bona mesura, lo ministèri de l’Educacion buta totes los
estudiants a parlar anglés. Aquela idèia que lo francés pòt pas mai dire
la societat d’ara s’espandís (coma l’agram) dins totas las sisas de la
populacion. Atal, dins un pichòt vilatge de Menerbés, ont la comuna fa
un brave trabalh en aqueste temps d’embarrament : entre autras causas,
manda cada setmana una letra informatica a la populacion. Aqueste còp,
caliá anonciar la represa prevista de l’escòla lo 11 de mai. E ben,
trapèron una illustracion, un messatge fòrt : non pas L’école rouvre ses portes (bon, aurián tanben pogut dire – mas cal pas somiar : Cal tornar a l’escòla. Non, per butar los mainatges a tornar en classa, lor i dison : Back to school. Coma
França, fièra de sa lenga e de sa cultura, pòt pas dire qu’es a plegar
botiga per son parlar li demòra de remportar una victòria decisiva. E
aquí se presentan quiets coma los anhelons de la faula : las lengas
minorizadas. A còps de ganiba e d’escalpèls, la sembla-supremacia
linguistica s’afortís : mesa en causa d’unes pòstes per l’occitan al
primari a Montpelhièr e dins Aude, demesiment d’oras de corses dins un
collègi de Losèra ; avèm pas mai d’emissions occitanas (pas de Jornalet, pas de Viure al País (°°)), sus France-3-Occitanie (lo nom tan plan causit) ; los bretons ausisson pas mai actualitats en breton sus France-Bleu-Breizh-Izel ( lo
nom tan plan causit) ; … Fàcia a aquela situacion, brave monde, me
demòra pas mai que de bramar e de vos balhar aqueste mot d’òrdre per ara
e per deman (alara, per èsser plan segur d’èsser comprés, vos disi) :
Back to occitan lenguage, Mac Arèl !
Miquet (Mickey?) Roch
(°) : Volètz manjar de pan de micas ?
(°°) : represa (enfins !!!) de redifusions aqueste dimenge 10, a 11h25.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada