Sortida de residéncia

La guinhada de l'IEO d'Erau

sus RÀDIO LENGADÒC

(Picatz sus l'imatge, i tombaretz)

Una bilheta setmanièira, un agenda suls eveniments portats per los cercles d'Erau. (Quand n'i aurà...)

Diga ! Es lèu la fèsta de Sant Clar, lo temps de las cigalas, e quand poja lo mercuri, de costuma,  lo Felibritge de « febrilejar » dins de felibrejadas amb sos cortègis immudables, quand a la coa lanlèra e ribon-ribaina, fan treslusir sas cigalas d’aur o d’argent, ocasion d’airejar tanben las arnas de sos desguisaments naftalinizats e de sas dentèlas 1900. Los ancians son pas tristes, los joves tanpauc. Es tanben lo temps de las sortidas de residéncias e d’autras cigalas venon butar son sèga-sèga sus las plaças dels vilatges, presentar sas performàncias creativas dins de procèssuses avantgardistas que nos escapan plan sovent, en chucant quicòm mai que de saba de platana per s’encigalar.

 

Vòls que te diga ? Me sembla de los escotar, que de còps que i a, valdriá melhor los daissar embarrats dins sas residéncias aqueles artistas auto-proclamats e servar au fresc las tenèbras sornas de son engèni congreaire de trobar clus qu’es pas crestian de los daissar sus un empont,  a se faire venir la set en tarabastejant, quand plòu de brasas a ferratasses… Lo problèma es, dins aqueles ostalses de creacion qu’i van totes coma cabras a la sal, de se los veire radicalizar entre eles, un pauc coma a Guantánamo, o çò pièger, pichonar ensems.

De tot biais que siagam rais de l’estèla felibrenca, joglars ensolelhats que fan levar lo vent negre o simples colhons de la luna, coma tus e ieu, i tornarem lèu en residéncia susvelhada, per cas de recidiva dau virus. Aquí la nòstra astrada.

E, òu, dins l’espèra, passa a l’ombra !

Enfin, es çò que ne dise ieu.

La guinhada de l’IEO34. E, rau !