PLASER DEL VIN, PLASER DELS DIEUS.
Vaquí vengut lo temps de las vendémias, lo temps ont los vinhairons acaban lor trabalh de l’annada, per nòstre plaser (e un pauc per lor moneda).
Qué de melhor qu’un bon vin que, a la debuta, vos atissa las papilhas per sa color, per sa nolor, abans que de davalar dins la gargamèla amb la doçor del Paradís. Un vin que, sonque de ne parlar, lo gost se'n torna sus la lenga pendent d’annadas et qualque còp per totjorn.
Qué de melhor encara qu’un bon vin sabentament trabalhat amb amor, per donar d’aperitius o de vins de dessèrts, vertadièrs nectars, que vos empòrtan en defòra del temps, tot solet e content de l’èstre, fàcia a vòstre plaser, lo temps de tastar e de se regalar.
Mas lèu lèu, lo desir de far partejar aquel plaser del vin amb d’amics que lo sabon presar, l’empòrta. Pr’aquò, cal trapar lo plat que se marida amb lo vin causit. E quand l’alquimia del cèl de la boca e de l’amistat es al rendètz-vos, alara es un bon moment qu’es a viure, e que demorarà dins las memòrias, donant l’enveja de tornar començar.
Per tot aquò, mercejam los vinhairons que nos porgisson aquel regal, e dins lo periòde dificil que traversam, los encorajam a contunhar de melhorar lors produches, en portant un brinde a Dionisòs e a Bacus en un sol reunits.
Yvonne BEAUME
Mèsa, lo 29 de Setembre de 2020.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada