La guinhada de l'IEO d'Erau sus RÀDIO LENGADÒC
Diga ! Lo paure lor papeta rance lor veniá de morir, amondaut dins sa barraqueta. Las femnas los mandèron a l’Ostau de la Comuna per faire marcar lo decès. Çai faguèron. Quand se’n tornèron a l’ostalon, se trachèron que lo papeta èra pas d’a fons mòrt… Digús aviá pas gausat metre un còp de dent dins l’artelh gròs de l’aujòl per verificar e se debanava dins un temps que Bèrta fialava ont la medecina aviá sos limits. Pas coma ara …
Davalèron doncas per faire assaupre en vila que l’ancian se veniá de repiutar e d’un trach de pluma lo tornar metre sus lo cartabèl dels vius. Mas quand siaguèron remontats sus Sant Clar, lo vièlh èra passat a de bon.
E tornèron davalar a la Comuna per dire çò que ne virava : « Es mai mòrt ! »
Vòls que te diga ? Dison que los mòrts qu’agantèron un còp la corona, l’agantaràn pas un segond còp. « Ni flors, ni corona e se venes pas a mon enterrament anirai pas au tieu !» Levat a Seta, çò va solet.
Dison tanben que per un recampament familial nos cau pas èsser mai de sièis mas que per un enterrament podèm èsser un trentenat. Per Nadau, vos convide doncas a las enterralhas de la piòta… En mai, ai una pacha per la crompar a Seta –i a un fum de piòtas aval- coma aquò poiretz tornar per lo ressopet dau Cap d’an.
Enfin, es çò que ne dise ieu.
La guinhada de l’IEO34. E, rau !
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada