FAIRE LO DÒL DE CARNAVAL ?
Dempuèi Bogre de Carnaval, lo Claudi Alranq a larjament integrat la dimension carnavalèsca dins sos espectacles, sas prestacions artisticas e lo reviscòl de las fèstas popularas, en particulièr a Pesenàs, per marcar lo passatge de las sasons. S’es tanben interessat als totèms de las vilas e vilatges de Lengadòc. Per l’ora, prepara una tièra de publicacions e d’animacions suls ligams de Molière amb Lengadòc. D’aquesta passa, dins aquel tèxte (revirat en òc), lo grand artista de teatre de Pesenàs pausa la question, aprèp l’anullacion del Carnaval dins sa vila, coma a Limós, Niça, Duinkerke o Riò :
« Faire o pas lo dòl del Carnaval de 2021 ? Los uns diràn : « Fòra question ! ». Los autres : « Val mai sautar un an e melhor rebombar apuèi. » La Covid es un missant còp contra la santat, lo moral, los mestièrs… Mas coma se trapa de bon e de marrit en tota causa, aquel putanièr de virús a l’interès d’esvelhar en nos unas questions essencialas.
En particulièr, la del sens prigond de la fèsta, de las fèstas que, coma Carnaval, nòstres totèms, nòstras masquetas… existisson pas sens explicas, nimai sens originas. I a plan a dire aquí-sus, mas coma vivèm un monde ont la o lo que cèrca las rasons es lèu acusat.da d’èsser un « intellò » o « anutjós », nos acontentarem d’anar dreit al but.
A l’origina, las fèstas existissián que per tornar balhar la santat, lo moral e lo sens de viure ensemble. Èran lo melhor vaccin per se confrontar a totes los malastres : guèrras, faminas, epidèmias, marranas naturalas… Gaitatz las legendas dels nòstres totèms ; gaitatz lo sens del mot « masc » en lenga d’òc, de « festa » en latin, del mot « enthousiasmos » en grèc ; gaitatz totes aqueles jòcs ont se pren plaser e fòrça a se faire paur…
De segur, aquelas invencions festivas de l’umanitat primitiva nos pòdon parèisser derisòrias a l’ora ont cresèm al miracle dels vaccins. Rai, se son miraculoses, profitem-ne !…mas doblidem pas que los « vaccins primitius » qu’èran las fèstas de fin d’ivèrn e de la prima renaissenta avián per tòca primièra de tornar balhar la nhaca, valent-a-dire : las energias positivas indispensablas per faire recuolar lo mal. Aquelas energias èran inimaginablas sens recercar l’aligança amb las fòrças cosmicas, divencas o naturalas.
Entre la prudéncia totala qu’es d’interdire la fèsta e la fèsta destemporada que se ramenta pas mai de las iniciacions necessàrias a sas tòcas, existís pas un espaci per la saviesa ? Aqueste espaci seriá pas lo de l’imaginari que s’autorizan los pòbles vertadièrs quand sabon associar lor avenir e lor passat, per inventar dins lo present las fòrmas que tornan balhar la santat sens la pèrdre, lo moral sens la morbiditat, lo viure ensemble sens lo cadun.a-a-son-ostal. »
Òc, Claudi, nos demòra d’esperar que Petaçon, los godilhs, lo polin de Pesenàs, los Pierròts, lo lop de Lopian, la Tarasca… e tantas e tantes… participen a nòstra represa de contraròtle de la vida vidanta. Que Dimars-gras vengue pas magre…
(Presentacion e revirada : Polinòt Roch)
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada