La cronica Midi Libre dau Joan Loís Blenet
La granda victòria es per l’ensenhament. Per aquò tres còps lo Blanquer refusèt tot. A l’Assemblada puèi au Senat e tornarmai aqueste 8 d’abriu. Victòria contra lo govèrn que deuriá calcular que sos deputats son elegits per de territòris e que lo vejaire a cambiat per aquel sicut. Lo mai remirable de la Lei Molac son los progresses d’egalitat. Fins ara, lo sol còrs èra « matèria ensenhada dins lo temps escolari ». Ara aquò val per totas las lengas autoctònas. Sembla pas res mas vòl dire trapar una plaça dins l’emplec dau temps que sens aquò demòra un SDF del’ensenhament. Demai dubrís la pòrta a l’obligacion d’ofèrta, qu’una matèria deu plan èsser ensenhada ! Autra egalitat : la de pagar l’escolarizacion en òc fòra la comuna de residéncia se n’i a pas a l’escòla de l’endrech. Se fasiá pel public, es alargat als malhums associatius. Rementam que lo principi màger es l’egalitat de tractament dels dròlles. Egalitat tanben per 2 lengas de Mayotte doblidadas dins los tèxtes. Enfin una avançada grandassa, la reconeissença de l’immersion. Èra tolerada a Calandreta e autre Diwan. Aquí ganham la fin de l’interdiccion de factò de l’usatge de la lenga dins l’escòla. La se podiá ensenhar mas per la parlar, nani ! Per l’immersion çò primièr es l’usatge, coma per se banhar çò primièr es l’aiga.
Traduction à retrouver sur Midilibre.fr
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada