SUL TAPÍS VERD…
• Los marrits perdents : Lo vòte de la lei Molac èra clar coma la nèu a cima del Canigó e l’aiga dels rius de la Montanha negra. Lo Blanquer tirava lo morre ; lo grop En marcha s’apercebiá que sos membres caminavan pas dreit. En plaça de prene en compte una decision portada per la volontat dels territòris que lors collègas se n’èran faits los pòrta-paraulas, se trapèt 60 romegaires per anar pausar un recors al Conselh Constitucional e ensajar de faire invalidar lo tèxte o, per lo mens, ne faire tirar los articles mai significatius. Meton en plaça la marcha en rè que daissa França mespresosa de sas culturas menar una politica dangeirosa per l’avenir de las lengas minorizadas. Los dreits de l’òme se fan boca barrada. La deputada Auròra Berger es la menaira de l’afar. Un collèga me ditz : « Me pensi que l’Auròra desira lo calabrun, lo solelh-colc sus l’occitan, lo catalan, lo breton… » e ajusta : « Me ramenti de las paraulas d’una cançon : Nosaus, causirem sens pastre per quna dralha caminar ! »
• Competicion privada : Podèm saludar lo camin fait per Canet de Rosselló o Rumilly ongan en Copa de França de fòbal. Mas d’unes aprecian gaire d’èsser pas assegurats de jogar partidas importantas per s’emplenar las pòchas entre alinhaires de chifras qu’an pas lo temps de tustar amb los pès dins un balon redond : aquò es lo trabalh dels esclaus (plan-tròp pagats) qu’emplegan, s’escambian e se vendon entre elis ! Urosament, lor idèia de Super-Liga europèa a lèu fait quincanèla. En contra, aurem un mot favorable pels jogaires qu’an profitat de las partidas internacionalas passadas per denonciar (mai o mens) l’organizacion de la Copa del monde venenta al Quatar : cossí se faguèt la causida democratica ? A quna nautor montèron los dejós de taula ? Quna idèia de bastir estadis dins un país a la calorassa bèla a pas metre un jogaire defòra, que caldrà climatizar e que serviràn gaire ? Quant d’obrièrs sus-expleitats an ja pagat de lor vida aquela capbordisa ?
• Lo Bordèu es picat ! : Quand Bez èra lo patron dels Girondins, Rocher dels Verds e Tapie de l’OM, tot lo monde coneissiá los presidents dels clubs. Ara, son de fons americans o chineses o russes que son los patrons. L’identitat e l’implantacion territoriala de « lor » equipa n’an res a faire. La formacion ? Es pas per se bastir una bona equipa, mas per poder vendre los joves a d’autres clubs e faire marchar lo comèrci e lo tirador-caissa.
E a la fin de qu’arriba ? Los americans se demandan s’es legitim de faire restontir lo Se canta a l’entrada dels jogaires del TFC e lo proprietari dels Girondins ditz : « Adissiatz, la companhiá ! Me’n vau e tre deman, meti pas mai un sòu dins lo club e… petaçatz-vos ! ».
• E que vire la rodeta !
Verdinet Roch
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada