Diga ! Saique los avètz pas vists ? Se pòdon pas mancar, sus las pistas de las bicicletas còsta la rota de las veituras, vestits de cap a cima per Decatlon semblan de guirauds pescaires que s’entraïnan per lo desfilat dau 14 de julhet, braces tibats, bastons d’alu coma se deu, 1,…2 ; regdes coma la justícia e amistoses coma lo grand inquisitor de Carcassona d’un còp èra, 1,…2 ; 1,…2. Es de mòda, uòi, a dicha de davalar au nòstre los de l’ubac an perdut lo Nòrd a de bon, aquò es segur e menèron amb eles sa marcha nordica, estranha, quauque pauc curiosa e anacronica dins nòstre paises de vinhas sens nèbla e sens nèu.
Vòls que te diga ? Quand los vese susar coma bauges embarrats dins son esfòrç, sens ren veire dels païsatges o de las gènts a son entorn, mièg corrissent, mièg caminant, tot cuolejant, me pòde pas empachar de me rementar la marcha sudista dau quenque quand montava a son aiseta au pargue far la partida. Braces crosats darrièr l’esquina, una man pièjada sus l’òs bertrand tenent lo punhet de l’autra, dins las mans las bolas plegadas dins la pelha, sorissent a totes, badaire e aürós.
Saique los maissants son sempre au sud : de la guèrra de secession de las Americas a las de Game of throne -lo jòc dels trònes sus Netflix- sens tornar sus la crosada dicha dels albigeses, crocants e camisards, vinhairons de 1907 o 1976 ; ara nos dison que sèm pas Sud de França mas nòrd de Mediterranèa, rai !, s’aquò lor canta. Amai que m’en fote ieu ! Mas m’empacharetz pas de pensar que lo bon caminar au nòstre es lo nòstre !
Enfin es çò que ne dise, ieu...
La guinhada de l’IEO34. E, rau !
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada