dimecres, 1 de desembre del 2021

La demanda de naturalizacion setòria

La guinhada de l'IEO34 sus ràdio Lengadòc 

(en picant sus l'image)

Pareguda dins lo novèl almanac setòri, l'avètz aquí en version corteta.

Digatz ! Mos cars futurs compatriòtas, ai l’onor per la presenta de demandar la naturalizacion setòria. D’efièch, quand èra pequelet me diguèron : « Tè ! ve ! Monta aquí dessús que veiràs Seta ! » Çai faguère e dempuòi Seta me fa badar.

Primièr, vos vòle rassegurar, es tras qu’important dins los temps que sèm. Ai evidentament mon certificat europenc de vaccinacion que me faguèron amb una agulha de fonografe coma per vosautres, çò melhor per s’aparar dau variant avariat parisenc.

Me pense tanben de presentar un fum de qualitats que retendràn saique vòstra atencion.

Amb una rabeta fau la fèsta, tene una davalada mai regda que la de Sant Clar que me despopèron amb una coeta de merluça, m’aime de manjar gras e de chimar pur. M’arriba mai qu’a mon torn d’èsser granda maissa e lenga de pelha que son, me daissère dire, qualiltats presadas en vòstra bona vila d’a Seta.

Aime tanben macaronada e brajòlas, me mange l’anchoïda au dejunar, bèl temps fa que borrida e pofre a l’alh me tenon luòc de dentifrici, e o deve avodar vergonhosament m’embagassariái per un planponh de zezetas de la Jaumeta.

Mens sana in corpore sano. Mai esportiu que non pas ieu, traparetz pas. En 2015, siaguère plan classat au lançar de tièlas organizat au quartièr naut e me defende plan onèstament coma bada-petancaires.

Dau vejaire de totes, ai un bon fialat de votz -d’unes, de Mèsa, m’escaisnomman la Votz viva de la Mediterranèa. Promés, jurat, per lo tribunau coma per l’espitau contunharai d’anar a Montpelhièr. E, per èsser franc, seriái pas contra de morir dos còps.

Volètz que vos diga ? Vos vòle pas influenciar, mas tene dau costat de la mameta rança[1], un cosin d’enterrament sortit de Niana qu’es en bon camin per obténer la nacionalitat bosigauda. Gause esperar que ma sollicitacion obtendrà tant coma la sieuna la responsa favorabla que s’amerita.

Mancariá pas que me refusèssetz. De qué tròn !

Enfin es çò que ne dise, ieu...

 

La guinhada de l’IEO34. E, rau !



[1] Mameta rança = la rèira mameta

Cap comentari:

Publica un comentari a l'entrada

Los mai legits