1976

 

La guinhada de l'IEO d'Erau,

sus ràdio Lengadòc (en picant sus l'image)

 

       Diga ! 1976. Lo vin se vendiá pas. Un còp de mai. Saique, èra pas coma en 1907 que l’escampèron a la gandòla mas los vinhairons tiravan la lenga. Aquela generacion tombada dins las vinhas a la sortida de la guèrra per far venir las familhetas començava d’agachar amb cobesiá los que foranisèron per fonccionarizar per las vilas. Lo mercat comun se fasiá sus l’esquina dels nòstres, podián pas pus viure e trabalhar au país. E lo govèrn se’n batiá cinicament : « Se devon crebar, que creben » disiá lo ministre Bonnet, bonet d’ase e asenàs bèl que passat per las escòlas grandas.

Vòls que te diga ? Aquò petèt. Au vilatge la coope afretava autobusses per anar manifestar. Las mametas paternostrejavan de longa per los enfants dau país. A l’ostau la maire enebissiá au paire d’anar a Seta amb los collègas que sabiá pas nadar e qu’aval los CRSs ficavan los nòstres a la canal. Un autre, magrostin coma un clavèl, me contava que s’amagava darrièr los jogaires de rugbí d’Aude per s’aparar de la bastonejada. Las maçugas dels gendarmas mobils èran pas de caochó mas èran cortetas e las pancartas « Volem viure au país » dau margue mai long de castanhièr servissián per  picar sus los CRSs abans que te piquèsson…

E puòi lo susari de Bodon se despleguèt mai a la crotz de Montredond…

Ara, son los meteisses, los m’as colhonat quand t’ai vist », que se fan portar per las eleccions, que nos vòlon escanar de París sempre mai, contunhar dins sa sembla democracia a nos raubar lo drech elementari de parlar nòstra lenga.

Mas, qu’aquò se diga, qu’aquò se sàpia, qué que fagan, plegarem pas.

Femnas e òmes d’Òc avèm drech a la paraula ! Es ora de la préner.

Enfin es çò que ne dise, ieu...

 

 

La guinhada de l’IEO34. E, rau !