L’institut d’estudis occitan

La cronica Midi Libre dau Joan Loís Blenet 

 Aquesta dimenjada l’IEO Federau fa son Assemblada a Clarmont d’Auvèrnhe. Aquel movement tant important per nòstra lenga es a un moment clau de son istòria. Maugrat son nom s’agís pas d’un organisme universitari clafit de saberuts. Es un movement que recampa per l’espaci d’òc tot un fum de ceucles occitans tant de vilas coma de vilajòts que son una « basa » afogada a la lenga e a sa cultura. Lo nom d’Institut d’Estudis causit au moment de la fondacion en 1945
ven per part d’una imitacion dels catalans. Inspiracion anciana dins l’istòria d’òc : l’imneprovençau creat per Mistral que canta la « Copa Santa que nos ven deis catalans  » n’es la pròva bèla. L’autra rason èra que caliá provar que la lenga occitana èra pas un patès, una non-lenga, coma va disián totas las institucions de França. Ara l’IEO es dins una situacion curiosa.
Es en dificultat au moment qu’a ganhada sa batèsta primièira. Mercés a son accion marcada per de grands esperits coma Max Roqueta e Robèrt Lafont, e a las manifestacions grandassas que ne prenguèt l’iniciativa, es ganhada dins l’opinion la reconeissença de nòstra lenga coma las enquèstas va dison totas. Ara la tòca per l’IEO es de ganhar que las institucions sostengan l’occitan. Es plan segur lor afar estent que i a pas res de mai collectiu que la lenga.