Version novèla. Sus l'aire de Dans l'eau de la claire fontaine de Georges BRASSENS
Tèxte de Albèrt ARNAUD
E zo! en abans la musica e cantatz. Fa de ben.
La vos anam contar l'istòria
D'una filha de Massilhan
Que se ne garda la memòria
Aicí sus lo bòrd de l'estanh. Ò ! Maridon !
Son pichòt nom èra Maria,
Totes li disián Maridon,
Èra la pus polida filha;
Del país la pus bèla flor. Ò ! Maridon !
La filha aviá un calinhaire,
Un galant bèl e coratjós,
Èra Joanet lo fin pescaire,
Ai ! qu'éran ardents sos potons ! Ò ! Maridon !
Ailàs ! un jorn sus la montilha
Qu'esperava lo fin marin,
De barbuts raubèron la filha ;
Èran de Mòros Sarrasins. Ai ! Maridon !
En Granada se la menèron.
Lo Rei per femna la volguèt.
Èla, sos uòlhs, son còr plorèron,
Pensava pas qu'a son Joanet. Ai Maridon !
Ai ! que lèu lèu pòt virar l'astre !
Tanl èu vos balha lo bonaür,
L'estraça la vida mairastra,
Vos daissa pas que lo malaür. Ai ! Maridon !
Joanet passèt mar e montanha
Per tornar trobar.Maridon.
Dins lo jardin mai bèl d'Espanha
Èla escriviá d'escondons. A ! Maridon
Escriguèt, escriguèt, sostèla,
A son Joanet que venguèt lèu
E desliurèt sa nòvia bèla,
La tornèt menar en çò seu. A ! Maridon !
A Massilhan
faguèron fèsta,
E per
celebrar Maridon
Li diguèron de l'Escriveta.
E nautres cantam la cançon... de Maridon !
