Las asenadas dau Joan Pèire

Un omenet fa una conferéncia sus l’alcoolisme.
- Escotatz-me plan : se metètz un ase qu’a plan set entre un ferrat d’aiga e un ferrat de vin, de quin costat se virarà ?
- Del costat de l’aiga ! fa Marquet qu’es pas la mitat d’un colhon.
- E per de qué se virarà del costat de l’aiga ?
- E per çò qu’es un ase, pardíeu !

-           E be, papeta, encara l'avètz aquel ase! Vos cau bigar aquò ! De qué diable ne volètz faire ? Sèm au sègle XXI, macarèl ! Avèm dos tractors, la maquina de vendémiar, la camioneta e lo quatre-quatre, avèm pas ges besonh d'un ase !

-          A! Que me gardarai ben de lo vendre ! Veja : tant que mon grand a viscut, aquí a Sant Guilhem, i a agut un ase dins l'ostau, dau temps dau paure mon paire, çò mèmes ; e tant que ieu viurai, i aurà un ase dins l'ostau !

-=oOc=-

- Oi, paura femna cossí… cossí sètz laida, pas polida e gròssa ? I ! I ! I !
- E vos, malaprés sètz bandat com’un muòl !
- Se pòt ben ! Mas… mas… ieu, deman se... se… coneisserà pas pus ! 

-=oOc=-

 Joan aviá fach bandar la femna en li faguent creire que beviá d’aiga de flor d’irangièr alara qu’èra d’aigardent de cerièiras.
La paura ela, èra malauta a ne petar !
E Joan de li dire : Veses, femna, cossí nos regalam, los òmes, quand sèm bandats !

-=oOc=-

A la gara de Tornamira, autres còps, i aviá una femna que vendiá de pastissons quand lo tren s’arrestava.
Un òme se metèt a la fenèstra e diguèt a Finet que rabalava per aquí :
- Diga pichon, fai-me plaser. Vai me quèrre dos pastissons. As aquí dètz francs. Me’n portaràs un per ieu e manjaras l’autre !
Finet torna lèu, la boca plena :
- Tenètz, avètz aquí cinc francs que demorava pas qu’un pastisson ! 

-=oOc=-