LA LENGA D' Ò–QUÉ

    

      I aguèt la lenga d'òc e la lenga d'òil – que segon d'unes saberuts cal dire d'ò-il -, doas sòrres de la familha bèla de las lengas latinas. Se dítz qu'es Dante, lo poèta italian, qu'aital las batejèt. Doas sòrres, òc ben, mas la segonda se volguèt la plaça tota. E se la prenguèt, amb lo nom de lenga de oui. Quand èrem  pichòts, nos disiam los parents : "Aquò's pas polit de dire non ". Alara diguèrem oui. E los Bretons, los Flamencs, los Alsacians, los Catalans d'aicí, e los Basques, e totes los autres, diguèron tanben oui en aponchar los pòts. Èra la lenga bèla, del mond que sabon parlar, que s'ameritan d'èstre escotats. Èra la lenga universala que lo mond nos la cobesejavan, e segur la devian lèu adoptar.

       Puèi venguèt la lenga de oè, que en francimand s'escriu ouais. O cal dire en estirar lo è, tot demorant boca badanta, melhor amb un aire de canha. : oè-è-è-è… Ont èra passat lo oui ? S'èra aflaquida la lenga bèla de oui ? N'avián son confle lo mond d'aponchar los pòts pr'amor de formar plan lo oui ? Pasmens lor aviá agut mostrat l'exemple un President de la Republica que los aponchava mai que plan. Oè aquò's mens assegurat, mens trionfant que oui. Se sentís aquí coma una asclada dins la certitud de la Francofonia ufanosa.

       E ara ne sèm a la lenga d'ò-qué, que se dèu escriure OK pr'amor qu'es una acorcha venguda d'America coma tantas causas nòvas. De causas modèrnas que se las cal engolir lèu fach si que non passatz per vielhòt, endarrierat, saique reaccionari. Es una acorcha per dire d'anar lèu lèu. Sentissètz qu'es mai rapid – perdon speed – de dire ò-qué que oui, e evidentament òc. A l'ora d'ara avèm pas temps de pèrdre a charrar per res dire. Escotatz lo mond de la tele, de la politica, de l'espòrt. Del mai qu'aquel vocable estequit ten un camp semantic larg, valent a dire que pòt significar mai d'una causa. Gaitatz :

             Vendràs a l'ostal ? -  Ò-qué - Te siás petaçat ? – Tot es ò-qué - S'aquò's ò-qué, i a son qu' a trobar lo jorn ò-qué – Ò qué per dissabte

      De tot biais ò-qué es un must que s'ausís en live dins los lofts, en cò dels managers tant coma dels teenagers, e plan segur dels peoples, de pertot in the world. Es la lenga de la mondializacion qu'es l'avenidor de l'umanitat. Anatz pas jogar los repotegaires, e un còp de mai los reborsièrs ? Avètz comprés ? Ò-qué ?                 

Albèrt Arnaud