non publié dans La Semaine du
Minervois,
qui ne paraît actuellement que tous les quinze jours.
• De las masquetas : Aprèp aver bramat contra tot çò que
semblava a un vèl o a una masqueta, vaquí que la doctrina estatala aviá cambiat
del tot al tot. Aprèp aver interdit al pòble de festejar Carnaval, estipulèron
que cadun e caduna deviá portar una masqueta ; se que non, èra l’esmenda ! An
pas precisat se caliá cargar una masqueta de Pierròt o de Godilh !
• Rosegatge permanent : Ne mancan jamai una per atudar lo crit
de las lengas que dison regionalas. Pas mai d’emission en occitan sus
França-3-Occitania (lo mot, sens contengut)(*) (alara
que cada dimenge podètz véser lo magazin Vaquí sus França-3-Provença) ? Perqué
France-Bleu-Breizh-Izel (lo nom, pas lo contengut) difusa pas mai informacions
en breton dempuèi lo confinhament. Avèm pas dreit a una assisténcia
respiratòria ?
• Dins las
questions piòtas que pausan per unes jòcs telefonics dins lo
finestron : Los pals de rugbí an la fòrma 1) d’una W ; 2) d’una H. Qual es
l’esperit superior (amb un coeton sus la berreta) qu’arriba a imaginar
questions d’una tala complexitat ! (A, quora tornarem veire los pals de las
pelenas ?)
• Cridèri : Aviái
dessenhat sus la sabla sa doça cara que me sorisiá. Puèi venguèt la pluèja sus
la platja e desapareguèt jos la ramada. E cridèri, cridèri : « Alina,
Alina ! » per que tornèsse. E plorèri, plorèri : Ò ! aviái tròp
de pena. M’assetèri alprèp de son arma, mas la polida dama s’èra enfugida. La
cerquèri sens i creire e sens cap d’esper per me menar. E cridèri,… Me demòra
que sa doça cara coma una epava sus la sabla banhada. E bramèri a me’n faire
petar lo gargalhòl : « Alina, Alina ! » per que tornèsse… e
tornèt pas. Vai-te’n saupre ont viu ara, mas amb lo confinhament soi pas prèste
de la tornar rescontrar. Pòdi totjorn demandar, amb unes mots blaus, a Sant
Cristòl (o a mon vesin : Monsur lo professor) de la tornar trapar… Çaquela, èra
quicòm d’aquel temps las dròllas de riba de mar, mas pensi plan qu’aqueste còp
Capri es acabat ! Me demorarà de fargar mariòtas de fial e de papièr, en
somiant a un paradís perdut a jamai.
Mariòta Roch
(*) :
D’unas redifusions de Viure Al País se deurián metre en plaça
lèu. D’esperar…
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada