Lo vocabulari occitan es un domeni de libertat. Nòstra lenga balha a cadun de poder fargar de mots novèls que se comprenon sulpic e an un efièch de sens fòrt. Prenètz los mots en ‘um’ coma mesclum, qu’es plan conegut per dire una mescla d’ensaladas. Mesclum es coma pastís, un tèrme generic redusit a un sens plan precís. Lo pastís es lo pastagà, lo jaune. Mas en realitat es una pasta e pòt èsser una còca, lo rambalh dins un ostau, lo trabalh dau pastissièr o una situacion trebolada : « Que pastís per dintrar en vila ! » Antau se pòt trapar de mesclum de tot, de monde, de vin, de pensadas. La finala en ‘um’ dona la generalizacion. Atau lo ratum es la ratalha tota, e lo tristum una tristesa ontologica. Lo negrum nos aganta quora tot çò que se pòt imaginar de negre nos aclapa. Lo ventum recampa tota la ròsa das vents, e l’estelum (o estelam) lo cèl tot. Quora la Region volguèt faire una multi-festassa per l’òc prenguèt Total Festum degut au Glaudi Alranq per o dire fòrt e cort. Amarum, frescum, tendrum, joventum, la tièra n’es gaireben infinida que ne podètz inventar quand n’avètz de besonh. Es una das rasons que fasián dire a Delavouet que la lenga es jove. Lo bèl de la libertat qu’avèm dins la lenga nòstra, que dison rosegada de vielhum, de fargar de mots novèls per dire lo novelum.
Traduction à retrouver sur Midilibre.fr
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada