Un còp èra,
l'Òme Nadal que se n'anava pels camins, dins la nuèit freja e negra. Los
camins èran
cobèrts de nèu.
Son trabalh seriá lèu acabat. Li demorava solament qualques paquets dins son carràs. Ara li caliá traversar lo bòsc de las Fadas.
Tot d'un còp, lo carràs tustèt sus una pèira amagada e se tanquèt ! Los presents èran escampilhats sul camin e lo carràs èra en mila bocins !
« Rès dins los sabatonets dels enfants ! » pensèt l'Òme Nadal e se botèt a plorar.
« O! O! O !
- Qual es ?
-Ieu, Clucàs, lo duganèl del bòsc. Amb los amics, vos anam ajudar. O! O! O ! »
Sulpic, totes los chòts del bòsc de las Fadas arribèron.
Clucàs expliquèt :
« Anam ajudar l'Òme Nadal e portar los presents als enfants.
-Fariatz aquò per ieu? demandèt l'Òme Nadal que tornava prene colors .
-Plan segur, diguèron los chòts ! I anam ! ».
E cada chòt se prenguèt un paquet, s'envolèt e lo menèt a destinacion.
L'endeman matin, se podián ausir de crits de jòia dins cada ostal. L'Òme Nadal èra mai que mai content !
E cric e crac , lo conte es acabat !
Un autre conte (seguida , una autra annada?...)
Un còp èra, l'Òme Nadal que cercava son rèn. De costuma, èra dins son prat, mas aqueste matin del 24 de decembre i èra pas. E l'Òme Nadal aviá solament aquel rèn, que los autras èran malauts.
Lo cerquèt de pertot, dins cada camp a l'entorn de l'ostal... Ges de rèn! Mas ont es anat ?
L'Òme Nadal èra desesperat ! « Cossí faire, cossí faire... ? Benlèu un lop l'a manjat ? O voliá pas pus trabalhar ? ... » Totas aqueles idèias se mesclavan dins son cap !
« Macarèl! diguèt l'Òme Nadal, cresi qu'es anat al bòsc de las Fadas per me cercar, que l'an passat lo carràs s'aboquèt ! ».
L'Òme Nadal anèt fins al bòsc de las Fadas, e trapèt lo rèn !
« De qué fas aqui ?
-Mèstre, pensavi que lo carràs èra aquí !
-Nèci ! Es a l'ostal amb totis los presents cargats ! E ara, de fum ! »
E la virada de l'òme de Nadal se poguèt faire ! Of !
E cric e crac, lo conte es acabat.
Al còp que ven e tenètz vos fièrs !
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada