Papieròt menerbés, in La Semaine du Minervois, 03/03/22

 MOLIÈRA, L’OCCITAN

Vos cal pas mancar la representacion de Molière face Sud, una pèça que serà balhada (enfins, es una expression que caldrà pagar la bilheta !) dimècres que ven 9 de març al Teatre Na Loba de Puègnautièr (20h45) dins l’encastre de Fasètz la lenga en Cabardés. Una pèça per mostrar que Molièra seriá pas estat Molièra s’aviá pas virat tretze ans de temps dins las tèrras occitanas de Gasconha en Lengadòc e èsser demorat una brava passada a Pesenàs ont cada jorn anava beure un pastagàs o un muscat de Miraval amb lo Robèrt de la Punta. Se me soveni plan, lo pichon nom del servicial èra Glaudi que corrissiá sens jamai ranquejar ! Al parisenc, li vendèron un ase per un polin, mas el i vegèt que de fuòc, pas mai bèl qu’aquel de Carnaval o de la sant-Joan.

Coma fa un moment qu’avètz pas dobèrt un libròt dels pichòts classics de la Rossa, vos vau refrescar un bricon la memòria sus l’òbra del grand dramaturgi.

De matin, lo borgés gentilòme a pas l’aire en fòrma, pas fotut de faire ni pròsa ni rima ! Cal dire qu’es puslèu un malaut imaginari a fòrça de patir de las falsièras de l’Escapin. Tot estabosit, se rend cò del mètge volant. Serà en retard a l’escòla dels marits ( D’aquel temps, dins los bastiments reials, i aviá d’un costat l’escòla dels marits e de l’autra part de la bastida : l’escòla de las femnas - ont capitan de ne faire femnas saberudas). En camin, crosarà lo sénher de Pourceaunhac e poiràn escambiar qualques mots en lenga nòstra. Prendrà plan garda d’esvitar aquel ipocrit de Tartufa qu’amaga totjorn quicòm darrèr la tufa. Coma es bravament rascanha, patirà quand li caldrà pagar lo metge e, aquí, se metrà a faire pròsa sens ba saupre. Anfitrion e Psique li tiraràn un pam de lenga. Quand lo còr li farà tifa-tafa per la comtessa d’Escarbanhàs aprendrà que l’amor es un piètre medecin, pas fotut de trapar la potinga que cal per totes aqueles malauts imaginaris que vendràn jamai amants magnifiques. E l’autre piòt de Jòrdi Dandín qu’arrèsta pas de se brandussar coma un vertadièr dandí de la cort reiala ! A la taulejada de pèira, s’assetarà al costat del misantròpe gosta-solet que li contarà son maridatge forçat que li sembla plan las galèras ! Una musica de Lullí aquí dessús e passa que t’ai vist ! I mancariá qu’un balet menat pel Bejart !

Lo tot es que lo Glaudi e la Perrina Alranq, ajudats en musica e cants pel Clamenç Baudry, tenon l’empont un brave moment e a tres te jògan plan un trentenat de personatges : los vertadièrs d’aqueles temps de Fronda e de revòlta e los imaginaris que trevan las pèças (amai se revèrtan plan sovent la realitat) e las fèstas popularas.

Dintrats a l’ostal, vos demorarà de legir lo roman del Glaudi Alranq inspirat del sejorn occitan del Joan-Baptista Poquelin : Au sud de Molière (edicions Domens) e seretz mai pròche de Molièra que dins totes los omenatges convenguts que li son renduts. Òc, sens l’occitan, Molièra nos seriá bravament de manca !

Mascarilha Roch