VISCA LA CONFIT-NACION !
Dins
los libres d’istòria d’un còp serà, qual sap la plaça importanta que
prendrà aquesta annada 2020 amb los capviraments bèls d’unes biaisses de
viure, de beure e de manjar. E tendrà una plaça de primièra, portarà
corona se l’òm vòl, lo coronavirus.
Dins
una cronica precedenta, vos avèm ja parlat de son aspècte positiu e
demultiplicatiu per la consomacion d’alcòl (un alcòl terapeutic, que
s’amerita plan una novèla virada de veirons de riquiqui) e lo retorn de
la saviesa populara amb lo costat preventiu del vin (en particulièr s’es
produit en Lengadòc) : « un còp de vin estalvia lo medecin ».
Aqueste
còp, vòli sotalinhar lo ròtle central de nòstre coronavirus dins las
modificacions dels biaisses de s’alimentar un còp que se prenguèron las
mesuras ditas (per pas faire paur al monde) de confinament, çò qu’en
bona lenga nòstra vòl dire : embarrament. Es important a aquel punt de
l’analisi de veire lo procediment subtil utilizat. D’en primièr, i agèt
l’assecament de las sorgas d’avitalhament amb una granda mesclanha per
se procurar tot çò que semblava un paquet de pastas, una boita de purèa,
quatre grans de ris, las boètas de peses e de ceses becuts,…
Quand
las laissas de l’espiçariá del quartièr o del vilatge (s’aviá pas
tampat dempuèi cinc o dètz ans) e los linearis dels maxi, super e iper
mercats foguèron voides, que i agèt pas res mai a se metre jols
caissals, se passèt enfins a l’etapa primièra qu’èra de n’acabar amb
aquel mal epidemic que se ne podiá prene definitivament a nòstre biais
de viure (en particulièr quand te demòra un rèire-fons de cultura
occitana rescapat de las politicas uniformizatriças) : lo veganisme.
Aquò
passèt per un simple cambiament de sufixe : de « ment » a « cion »,
d’una sillaba, d’un son e de quatre letras, es atal que se joguèt la
destinada del monde e de la planeta. Aquò comencèt lo jorn ont, sus
Ràdio-Lenga d’Òc (que se metèt a téner atal lo ròtle de Ràdio-Londres
d’un còp èra), se parlèt pas mai de confinament, mas de confinacion. E
òc, lo mot èra pas dins l’Alibèrt o sul site del Congrès Permanent de la
Lenga Occitana. Lo grand Frederic Mistral l’aviá pas estipulat dins
son Tresaur del Felibrige,
alara que (amai cap de document oral o escrit ba confirme) se sap que
l’utilizava sens cap de problèma cada an a la fin de la taulejada de la
Santa-Estèla. Òc : « confinacion », lo mot èra a descopar amb lo
Laguiòla o lo Sauvatèrra (e la tèrra nòstra segur que la devèm salvar) e
d’un mot ne faire dos e los quilhar coma la bandièra de nòstra revòlta e
dels camins de seguir cap a l’avenir benastruc : l’ora de la
Confit-Nacion èra venguda ! Los tirons e las aucas anavan tornar trapar
una plaça bèla sus nòstras taulas ; los terralhièrs se botèron dins cada
vilatge e cada barri a la fabricacion de grasalas per servar dins lo
grais las alas, las cuèissas e lo demai. La produccion de favòls
prenguèt d’ample ; cada restaurant, cada albèrga proposèt caçolet a la
carta, asagat per un bon vin roge de Menerbés o Corbièras, Cabardés o
Fitor. Cridem doncas totes : Visca la Confit-Nacion !
Confit Roch
