Seguida de Tres, dos, un e rau ! IEO Edicions, 2006
(Ne traparetz, la debuta als articles en dejós)
Procession
-=oOc=-
Fin finala, lo dimenge de Pascas,
faguèron procession, Sant-Solelh e crotz bèla en tèsta, bandièiras brodadas
d’aur al vent, cantant a plen de cap totes los Dies iræ, totes los Veni
Creator e totes los Salve Regina
que sabián.
Sant-Guiraud,
garda-nos de la morina !
Sant-Ròc, garda-nos de la marrana !
Sant-Tibèri, garda-nos de las
morenas!
Santa-Petronilha, de la gastapiana !
Sant-Estròpi, del sarrampiu !
Santa-Granhòta, de la picòta !
D’ont mai se sarravan de l’infernal ostalàs,
d’ont mai s’esperlongava la còla pregadièira. Lo brave capelan daissava pas
d’escampar d’aiga benesida en davant de sos passes. D’unes saumejavan : Sénher,
butetz pas, darrièr, al-le-lu-ia !
... e los autres fasián lo respons :
Jèsus, pas tant lèu davant, ora pro no-bis
!
Èrem a la Fenice, al darrièr badalh de La
Tòsca...
Subte, lo vent virèt, lo cèl se
cobriguèt de negras nivoladas coteladas d’eslhauces, lo tròn petèt e repetèt, e
d’al-delà del teulat sens teule e de las fenèstras sens contravent davalèron en
avalanca udolaments e lamentacions. D’unes crentavan de veire los cumulonimbus
se dobrir suls Quatre Cavalièrs de l’Apocalipsi e los autres esperavan las tres
Croses del Golgòta. Passava lo sens. A cent passes del ramonetatge, lo rector
se petrifiquèt, amudit, pallinàs coma lo lençòl del Crucificat de la fresca de la
Mesa al tombèl del fons de la glèisa,
Semblava aquò una manif quand la tèsta del cortègi, coma
se ditz, s’avisa que se sarran los C.R.S. Se n’avisèron. La peta prenguèt la
tropa. Lo trebolum trepèt pels pitres. Dempuèi la coa fins al cap de la
procession montèron, coma d’èrsas vengudas del fons dels temps, de sornes
romegadisses barrejats de sanglotantas deploracions.
E
mèèèèèrda ! Ai desmembrat lo parapluèja !... Me’n tòrni !...
A,
puuuuuta ! Van tombar de granhòtas !... Me’n tòrni tanben...
Ò
macarèèèèèl ! S’aquò vira a la granissa, nos anam faire ensucar ! ... Tanben,
ieu...
Ai,
mon Dieu, pecaire ! Lo cat a manjat sa
maire !
Ai
daissat lo vièlh al lièch !
Ai
lo nenet que brama !
Ai lo lach sul fuòc !
Aiaiai !
Fan
de chichorla de coquin de sòrt de... ! Se lo pericle m’aganta lo Sant-Solelh,
vau sentir lo rabinat ! Plègui !
Las granhòtas començavan a plòure.
Fin finala, quand lo preire se
revirèt, se clavèt la berreta sul cap de la man que quichava encara l’asperson
e li demorèt pas qu’a córrer, córrer, sotana als genolhs, estòla al vent,
cridant darrièr sos parroquians : Esperatz-me
! Esperatz-me !...
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada