sus RÀDIO LENGADÒC. (Picatz sus l'imatge, i tombaretz)
Diga, en agachant las aigas trebolas d’una societat te pòdon dire ara son estat de santat. Es espantant, non ? Los tipes t’arriban, de curavalats en escafandre, te davalan dins los doats merdansons, te pompan un pauc de las aigassas, te foton aquò dins un topinon e au laboratòri n’i a un, un furnaire d’esproveta de primièira, que, malgrat son èr pas tròp coquin, a pas besonh d’esperar 9 meses per te dire que ta femnòta polidona es emprenhada que desoblidèt de préner la pilula. Te pòt dire tanben se mameta a lo virus a la mòda, la gastapiana, la ronha o la picòta e a quina ora manca un quart nos tombarà dessús l’èrsa tresena.
Vòls que te diga ? Sonèron aquel dispositiu, lo plan nomenat malhum « fintanèlas » : « Dormissètz brave mond, la gacha velha », nòstre avenidor rejonh nòstre passat e son ara cap-e-tot dins las tinetas de las estacions d’epuracion. Solament dins la Franchimandia dels Enarcas, per aquò far, anar furgar de mèrda fin-finala, te cau un vintenat de signaturas de jos-cap de burèu e d’estacats de totas menas, e doncas quand lo desgordit dau labo recep l’estorrum per far son analisi, aquò fa mai de quatre matins que la paura ta mameta es plegada, siás l’aürós papà de bessons bramaires e lo tsunami nos a passat dessús !
De tot biais, son de la revista ! M’aime mai d’escampar mon aiga auprèp de mon aubre e, en bon enfant de vinhairon, contunharai d’anar cagar a la vinha coma avèm totjorn fach. Que volètz, quand lo plec es pres. Es çò que ne dise ieu…
La guinhada de l’IEO34. E, rau !
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada