PAPIERÒT MENERBÉS (in La Semaine du Minervois, 24/06/21)

 Solidaritat

Venèm de comprene que lo triptic Libertat-Egalitat-Fraternitat aviá coma de plomb dins l’ala : pas de libertat d’aprene o d’escriure l’occitan, pas d’egalitat entre la Cultura (amb una C majuscula de m’as-colhonat-quand-t’ai-vist) e nòstra (que dison) jos-cultura e, per la Fraternitat, sèm lo caganis doblidat dins un canton que nos interdison de jogar dins la cort dels grands. Alara, se ne cresèm tres discs que venon d’espelir de grops occitans, nos demòra coma ciutadans d’aqueste país d’Òc e de la Tèrra tota de se raligar darrèr lo mot : Solidaritat.

- Per Garric, amb sas musicas per dançar e/o escotar, sus unas paraulas del Danís Galvièr, es simple coma tot : vist que Solidaritat es lo titol de lor album. « Solidaritat, Solidaritat / Es mai qu’una paraula, es un combat/ Es lo camin unic per l’Umanitat / Per lo bonaür a inventar / Per la vida desrevelhar / Per riquesa partejar / Per desmargar la pauretat / Per l’avenir qu’avèm somiat / Per lo mond que cal cambiar /… » Un jorn, nos traparem plan dins « L’ostal Umanitat : Las diferéncias son necessitats. » Tot aquò cantat en occitan, « una lenga portaira d’istòria, que florís dins las nèblas d’ara e espandís lo perfum volatil del devenir. Fòrta e freula, doça e rufa, sòmi e luciditat. Se trufa de las mòdas per se vestir de sens ».

- Amb Goulamas’K, partissèm en quista d’una Luna roja per nos balhar vam, afrontar las dificultats del quotidian e gardar e promòure l’esperit de solidaritat e de fraternitat, sens doblidar l’amor. Pr’aquò, caldrà plan provocar una bèla revolucion en plaça de gaitar la libertat viure sos darrièrs jorns fàcia a las dictaturas e al poder dels petrodòllars amb la volontat fèra de viure a ne crebar e d’afrontar las incertesas de l’amor ; nos devèm pensar Geronimo puslèu que Mickey o MacDò, amai s’es complicat d’èsser a l’encòp : manhac e borrut, drac e puput, petit e grandet, garri e gat, solelh e agram, caluc e trobador… Luna roja, volèm pas esperar cent ans ta venguda : siás pas una luna mercruda !

 

Massilià afortís son Sale caractère. Pas que siaguen missants pel brave monde, mas per bramar encara e encara : Stop the cono ! Marselha, país de bramaires e de repotegaires : la crenta es de veire s’arrestar aquel romegadís ! 13 aires sus unes tèxtes ciselats, par denonciar las leis del mercat e una pandemia nomenada capitalisme : « ges de jorn sensa tracàs, la tèrra es un poiridièr, la mar es un bordilhièr, lei richàs e lei banquiers de lònga chucant l’argent ». Nos demòra encara de caçar los profitaires e de cridar Visca la solidaritat : « C’est une chanson faite à la maison / Qui dit que, dans la vie, il faut veiller sus ses amis. / C’est une chanson qui dit sans façon : / Interdit aux conos ! Vive la solidarité ! ». De segur que, se cercatz lo oai, amb Massilià sètz a la Bòna adreiça « per cantar, pantaissar, s’esgaiar sus lo camin de la vida ».

Òc, solidaritat es un polit mot, camaradas !

Solidarn’Òc Roch