Diga ! Me’n tòrne de Tolosa, de l’AG de IEO. Partiguère lo còr leugièr coma un rai de solelh, butant ma broèta de poders que los amics de tot lo Lengadòc bas me fisèron. Ère lo solet d’aquí a far lo viatge. Me siaguèsse fach portar a la presidéncia que me seriái elegit ieu meteis, a l’unanimitat ! Seriá estada l’ocasion de promóure lo clapassièr coma lenga oficiala e estandard ; la chichomèia e lo fricòt d’escobilha en plaça lo caçolet ; la fèsta de l’Issancà puslèu que lo Se canta coma imne nacionau !
Mas es de plànher e siái desconsolat de vos o dire : me faguère pas portar…
Vòls que te diga ? Ai « Proensa, ai Tolosa »… O dau biais de l’Escotaire : « Mas onte son lo monde ? » aquò çò qu’auriái pogut dire a mon arribada que gaire nombroses èran aqueles que s’adralhèron sus la via tolosana per se metre au cabèç d’una vièlha dòna malautejanta de 76 ans que d’unes voldrián metre per fòrça a la retirada amb – ten te Maria qu’anam trotar- una pension mesadièira de 0€… Amb aquò fai te gras !
Bon, costat convivéncia, èra pas terrible tanpauc, qu’amont te pagan pas solament lo dejunar nimai lo cafeton e que dins la cambusa d’a costat -pompom sus Garona- nos volguèron faire brunchar a l’anglesa.
Lo matafam ? Bonas volontats, bonas e pas tan bonas idèas, colhonitge en barra de còps e decisions qu’espère de las bonas. L’avenidor nos o dirà. E puòi en fin de jornada un dotzenat de valentas e de valents que sortisson dau capèl per tornar montar l’alhòli.
Lo caudriá pas brossar…
Enfin es çò que ne dise, ieu...
La guinhada de l'IEO d'Erau. E, ...rau !!
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada