Las ombras desaparegudas
En se desrevelhant, lo Guston se mainèt que quicòm trucava. Aviá plan l’impression que quicòm li mancava. Gaitèt a l’entorn d’el : tot semblava plan en plaça : la pendula, plan generosa, balhava l’ora ; la ràdio donava las informacions matinalas ; a la meteo, disián que lo temps seriá bèl e que lo solelh senhorejariá.
Per un còp, las caucetas del Guston èran l’una còsta l’autra e passariá pas cinc minutas a cercar la segonda jol lèit o emportada qui sap ont pel gosset o, alara, partiriá pas, coma d’unes matins, amb doas caucetas desparièras.
Mas, lo Guston quicòm lo tafurava : li semblava plan que mancava quicòm.
Virèt, revirèt, gaitèt lo plafon, gaitèt pel sòl, fintèt a dreita, fintèt a esquèrra : de qué podiá plan mancar ?
Gaitèt per la finèstra e trapèt quicòm d’estrange dins l’òrt, sus las faciadas dels ostals vesins, entrevegèt – cossí dire - coma la preséncia d’una auséncia fòrta. Quicòm èra de manca dins lo decòr : lo solelh s’èra levat e esclairava tot de sos rais aguts, mas quand disi qu’esclairava tot, vos cal plan comprene l’afar : lo solelh esclairava tot, vist que i aviá pas cap… d’ombra.
Lo Guston se virèt, se revirèt, se clinèt, gaitèt a dreita, a esquèrra, fins al pè de l’orizont (sortiguèt la longa vista) e se deguèt rendre a l’evidéncia : pas l’ombra d’una ombra, nimai d’una ombrina dins sa cramba, nimai dins lo vesinatge.
— Ara, sèm pròpres, se pensèt lo Guston. Se las ombras an desaparegut, qunas catastròfas nos van arribar ?
Son esperit totjorn en esvelh se metèt a perpensar e a foncionar. N’aviá dins lo clusquet, lo Guston : en un res de temps, imaginèt totas las consequéncias de la disparicion de l’ombra :
- lo rescalfament climatic s’anava espandir, vist que l’ombra fredòta s’opausariá pas a la calor solària
- la venda de gredons grises e de pinturas negras encargadas de marcar las ombras suls plans e suls dessenhs anava baissar e benlèu que gredons grises e pintura negra desapareisserián
- al Musèu Solatges de Rodés, los tablèus negres-negres del grand pintre jogant suls agaches e rebats entre ombra e lum vendràn blanc sus blanc
- pas question de seguir los òrdres de qual que siá, de viure e de caminar dins l’ombra de qualqu’un
- los bandits aniràn pas mai en preson : vist que serà pas possible de los botar a l’ombra
- lo paure Astre Astruc poirà pas mai tirar mai lèu que son ombra !
- suls tablèus e imatges vièlhs, se veiriá pas mai, unas damas se passejar en tenent una ombrèla e se poirián pas mai parar del solelh. Las pauròtas se prendrián unes còps de solelh
- sus las platjas, los parasolelhs tanben vendràn inutils alara que serián encara mai utiles !
- pas mai de secrets : res seriá daissat dins l’ombra
- dins la cançon populara, lo boçut poirà pas mai rescontrar la pastreta a l’ombreta d’un rosièr o a l’ombreta d’un albar : auriá pas a se pausar la question de gardar o pas sa bòça
- los rics e los sarrapiastras depensarián benlèu la moneda sens comptar vist que poirián pas mai metre a l’ombra lor argent mal-ganhat !
Ombrilhat Roch (de seguir)
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada