Diga ! Se sarran las vacanças e un pauc d’en pertot dins Erau, e…rau !! los 440 escolans de l’IEO, aprèp una darrièira festassa -dison aquò viatge de fin d’estudis- se fan l’adieussiatz. Per los mèstres es ora de pagelar los progresses de sas còlas respectivas, de far de rasonaments, de tirar bilances… Se lo govèrn e sos complices locals s’encargan, amb lo gaubi dels fabricants de capòtas d’empachar l’espelida de las practicas futuras, lo professor, lo bon, es puslèu coma un vendeire de tabat qu’auriá tugat a cha pauc sos clients afogats e que se vei esvalir los estudiants mai estudioses… La sanflorada anarà a Pau Va, d’unes escriràn los libres que la literatura nòstra esperava dempuòi la despartida dau paure Bernat de Ventadorn e lo rafatum farà cronicas e contarà colhonadas sus ràdio Lengadòc.
Vòls que te diga ? Saique, a la rintrada mancarem pas d’ases per lor ensenhar la lenga d’òc ? Que non pas ! L’escolan en occitan es un fidèl que dobla, redobla, de còps sus mai de vint ans sos estudis per èsser segur d’aver tot plan encapat tant talament qu’arriba que lo blanc dau pòrre, lo grum gròs, aqueles que partiguèron cap a l’Universitat agèsson sa licéncia d’un biais postume o a vegadas la protèsi abans la tèsi.
Avisa, avisa amontdaut ! aquí çò qu’arriba quand un pòble es sanat de sa lenga, mai vos encapriçaretz e mai s’entestardirà ! E me daissère dire que los ases son caputs.
Enfin, per çò que ne dise, ieu.
La guinhada de l’IEO34. E, rau !
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada